جمله درباره رنج

احمقانه‌ است که بخواهی همیشه رنج بکشی، به سفر برو، استراحت کن، تسلیم بدترین فضائل است، هر چند من برای تحمل تمام حماقت هایی که می‌بینم به آن نیاز دارم!

آه، رنج کشیدن با دوست، شادی‌ست...

تسلیم، هیچ نمی‌دانم که این کلمه چه معنا دارد، نه دندان بر هم می‌فشارم و درد که مرا رنج دهد خوار می‌شمرم...

از بعضی‌ ها نباید رنجید، درست همینطور است، بعضی ها ارزش اعتنا ندارند...

حالم سر جا نیست، سراپا انتظارم و کوچک ترین چیزی رنجیده‌ام می‌کند...

این رنج کشیدن از رنج دادن است، ناتوانی در خوشبخت نگه داشتن کسی که از همه‌ی دنیا بیشتر دوستش داریم...

در زندگی‌مان از یک جایی به بعد به همه چیز و همه کس بی اعتنا می‌شویم، دیگر نه از کسی می‌رنجیم و نه به عشق کسی دل می‌بندیم...

که اصلا دعوا سر چیست و چه کسی دارد چه کسی را می‌کشد و چرا می‌کشد و هیچکس نمی‌داند این همه رنج و این همه آوارگی برای چیست؟

زن ها خلق شدند که زجر بکشند، تعجبی ندارد که آن ها ابراز عشق همیشگی می‌خواهند.

کسی که ریشه رنجش را نشناسد محکوم به تکرار آن است...

آدم های مبتلا به رنجی عمیق وقتی که شاد هستند، بزرگی رنجشان معلوم می‌شود طوری به شادی می‌چسبند که انگار از سر حسد می‌خواهند بغلش کنند و خفه‌اش کنند...

هرکس می‌تواند با رنج های دیگری همدردی کند، اما خشنود شدن از موفقیت های دیگری سرشت بسیار پاکی می‌خواهد...

عشق یعنی شادی، خودتان را متقاعد نکنید که رنج کشیدن بخشی از آن است.

مردم از انگیزه های شما و صداقت شما و اهمیت رنج‌هایتان جز با مرگ شما متقاعد نمی‌شوند، تا وقتی که زنده‌اید وضع شما برایشان مشکوک است...

چه کسی این همه را به تو آموخت؟
بی درنگ پاسخ آمد : رنج...

مالیخولیا یک حالت گرگ و میش است، رنج در آن ذوب و به یک شادی حزن انگیز تبدیل می‌شود، مالیخولیا لذت بردن از اندوه است!