فریدریش نیچه / فیلسوف
اگر به خدایی ایمان داشتم، آن خدایی بود که رقص بلد باشد...
اگر به خدایی ایمان داشتم، آن خدایی بود که رقص بلد باشد...
رسیدن فردا برای هیچ کسی حتمی نیست، پس آن قدر برقصید تا پاهایتان درد بگیرد.
کسانی رقاص ها را متهم به دیوانگی کردند که قادر به شنیدن موسیقی نبودند.
من رقص دختران هندی را بیشتر از نماز پدر و مادرم دوست دارم ، چون آن ها از روی عشق میرقصند ولی پدر و مادرم از روی عادت و ترس نماز میخوانند.
بیایید کتاب بخوانیم و برقصیم ، این دو هیچگاه ضرری به کسی نخواهد رساند.
فرسوده مانده در صف دلگیر روزها، گویی برای مردن نوبت گرفتهایم…