کنوت هامسون / کد 10325
در سنین پیری ما شبیه یک دسته نامه هستیم که کسی فرستاده است ، ما در گذشته قرار نداریم ، ما رسیده ایم.
هامسون برنده جایزهٔ نوبل ادبیات سال ۱۹۲۰ میلادی است.
سیارکی را به افتخار او با نام هامسون ۵۸۳۸ نامگذاری کردهاند.
از سال ۱۸۸۳ به بعد حرفه اصلی خویش را نویسندگی قرار داد و به تدریج آثاری منتشر کرد.
با انتشار رمان روانکاوانه و نیمه خودزندگینامه گرسنه در سال ۱۸۹۰ شهرت هامسون به اوج خویش رسید. برخی منتقدین فرانتس کافکا را در نوشتن داستان کوتاه «هنرمند گرسنه» متأثر از این رمان میدانند. در سال ۱۹۲۰ هامسون برنده جایزه نوبل در ادبیات گردید که نگارش رمان حماسی میوههای زمین نقش زیادی در کسب این جایزه داشت. و بالاخره در سال ۱۹۵۲ در ۹۳ سالگی زندگی را بدرود گفت.
توماس مان او را از نسل فئودور داستایوسکی و نیچه میدانست. هامسون در ادبیات روانکاوانه همراه با تکنیکهای جریان ناخودآگاه و تکگویی درونی که بعدها در آثار جیمز جویس، مارسل پروست و ویرجینیا وولف ظاهر شدند، پیشگام بود.
در سنین پیری ما شبیه یک دسته نامه هستیم که کسی فرستاده است ، ما در گذشته قرار نداریم ، ما رسیده ایم.
عشق سرچشمه و فرمانروای آفرینش است.
عشق به اندازه قتل ، خشن و خطرناک است.
فرسوده مانده در صف دلگیر روزها، گویی برای مردن نوبت گرفتهایم…