جملات داستایوفسکی

همه چیز را به خوبی درک می‌کنم و این بالاخره مرا خواهد کشت...

بعضی وقت ها وضع طوری است که انسان مجاز است که پل های پشت سر خودش را خراب کند و دیگر به خانه باز نیاید!

غیر از کتاب خواندن دیگر هیچ پناهی نداشتم، چیز دیگری نبود که احترامم را به محیط اطراف برانگیزد و حتی اندکی توجهم را جلب کند.

من حرف آن مدعی را یاوه می‌شمارم که با شکم سیر و خیال راحت درس اخلاق می‌دهد!

شاید اشتباه می‌کنم، اما به نظرم آدم ها را می‌توان از روی لبخند‌شان شناخت و اگر در اولین برخورد از لبخند یک شخص کاملا غریبه خوشتان بیاید با قاطعیت خ...

من با آن که انتقام جو و کینه توز نیستم، حافظه‌ام در مورد جراحات و تحقیر ها به رغم بزرگواری‌ام بسیار قوی است.

هیچ چیز گرامی تر، قوی تر، سالم تر و مفید تر از خاطره ای خوش نیست...

زندگی یک شوخی بی‌رحمانه است، خدا به ما آرزو ها و اشتیاق های زیادی می‌دهد اما فرصتی نیست به آن ها برسیم، اکثر انسان ها با اشتیاق عظیم به دنیا می‌آین...

ما همه‌اش حرف می‌زنیم، اما همین که نوبت عمل می‌رسد همه چیز پوچ و تو خالی از آب در می‌آید!

شب وقتی خسته و کوفته از کار باز می‌گشتم گرفتار اندوهی دردناک می‌شدم، به خودم می‌گفتم چند هزار روز دیگر مثل امروز در پیش دارم که تمام آن ها مشابه یک...

لحظاتی هست که مردم دوستدار جنایت می‌شوند...

از کسانی که بدبختی دیگران را دیده و بر روزگار خویش شکر می‌کنند، حالم به هم می‌خورد!

مرتکب جنایت شدند، عدل و داد را اختراع کردند و برای حفظ عدل و داد کتاب های قطور قانون را نوشتند و برای اجرای این قوانین گیوتین به پا کردند.

بهترین راه برای جلوگیری از فرار یک زندانی این است که هرگز نگذاریم او بفهمد که در زندان زندگی می‌کند.

هیچکس از درد کسی دیگر آگاه نیست...

چرا برای درد یک نفر اشک می‌ریزی؟
اشک هایت را نگه دار برای وقت ماتم خودت، وقتی تنها شدی، وقتی تنهایی خواست دلت را بشکند و کسی را نداشتی...

اگر او توانسته مرا فراموش کند، من هم می‌توانم
می‌بینی، هنوز دوستش داری!
از کجا معلوم؟
هنوز می‌خواهی کار هایی را بکنی که او کرده...!

به نظر من دیوانه نبود بلکه بی اندازه رنج کشیده بود، دردش همین بود و بس.

اگر می‌دانستی در آن سوی سکوت چه اقتداری نهفته است، برای همیشه زبان را رها می‌کردی...

پختگی یعنی وقتی روی دوم آدم ها را می‌بینی، تعجب نکنی!

به خاطر می‌آورم که در تمام این مدت، با وجود صد ها دوستی که مرا احاطه کرده بودند
در تنهایی عجیبی زیست می‌کردم و این تنهایی را گرامی می‌داشتم...

من انتقام جو و کینه ای نیستم، اما حافظه ام در مورد جراحات و تحقیر ها با وجود بزرگواری‌ام بسیار قوی است!

من یک احمق با قلب هستم اما بدون مغز
تو یک احمق با مغز هستی اما بدون قلب...

سرشت انسان ، جبار و مستبد است و دوست دارد که برنجاند!

هیچ نقشی زیرکانه تر از نقش طبیعی خود آدم نیست ، زیرا هیچ کس باور نمی‌کند کسی پیدا شود که هیچ صورتکی بر چهره نداشته باشد.

می‌دانم اگر قضاوت نادرستی در مورد کسی بکنم ، دنیا تمام تلاشش را می‌کند تا مرا در شرایط او قرار دهد
تا به من ثابت کند در تاریکی ، همه‌ی ما شبیه یکد...

جهنم رنج ناتوانی از دوست داشتن است.

زمان انسان ها را عوض نمی‌کند ، زمان حقیقت انسان ها را روشن می‌سازد.

محتاط باشیم در سرزنش و قضاوت کردن دیگران ، وقتی نه از دیروز او خبر داریم و نه از فردای خودمان...

زیاد در خاطرات دیگران کنجکاوی نکنید ، در خاطرات هر شخص چیز هایی وجود دارد که حتی می‌ترسد آن ها را برای خودش آشکار کند...

اکنون از هر آن چه دوست داشتم دل می‌کنم ، دل کندن دشوار است
دوپاره کردن انسان دشوار است ، دوپاره کردن قلب دردناک است
خدانگهدار ، خدانگهدار...

اگر در دنیا یک چیز باشد که بتواند عشق مرا در یک لحظه نیست و نابود کند
آن یک چیز ناسپاسی است...