فرانسوا موریاک / کد 14854
ما از افراد نزدیک خود بیشتر از دیگران بی خبریم، کسی را که همیشه در کنارمان است دیگر اصلا نمیبینیم...
برنده جایزه نوبل ادبیات سال ۱۹۵۲
یکی از بزرگترین نویسندگان قرن بیستم اروپا محسوب شدهاست.
فرانسوا موریاک در سال ۱۸۸۵ در بوردو از بنادر بزرگ فرانسه متولد شد، در ۱۹۳۳ به عضویت فرهنگستان کشورش درآمد، سال ۱۹۵۲ جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد و سرانجام بعد از نزدیک به هفتاد سال نویسندگی، در اول سپتامبر سال ۱۹۷۰ در شهر پاریس از دنیا رفت. با تمام تلاشهای او در این عرصه این جمله تمسخرآمیز و نیشدار ژان کوکتو (Jean Cocteau) شاعر، نقاش، فیلمساز، نمایشنامهنویس و کارگردان تئاتر فرانسوی دربارهٔ او تأملبرانگیز است که گفته بود: موریاک بیچاره! اگر بمیرد میتوان دربارهاش گفت همه چیز را داشتهاست، مگر همه چیز را!
ما از افراد نزدیک خود بیشتر از دیگران بی خبریم، کسی را که همیشه در کنارمان است دیگر اصلا نمیبینیم...
هیچ سقوطی بدتر از انکار خود نیست!
و من سرزمینی را تصور کردم که تنها قانونش این است که خودت باشی، اینجا شما تا لحظهی مرگتان به دروغ محکومید...
ما از افراد نزدیک خود بیشتر از دیگران بی خبریم ، کسانی را که همیشه در کنارمان هستند دیگر اصلا نمیبینیم!
همه ما توسط کسانی که دوستمان داشتهاند ، ساخته و باز ساخته شدهایم
ما اثر افراد اندکی هستیم که در عشقشان به ما سماجت به خرج دادهاند.
و من سرزمینی را تصور میکردم که تنها قانونش این است که خودت باشی ، اینجا شما تا لحظهی مرگتان به دروغ محکومید.
ترس ، آغاز خرد است.
هیچ عشقی و دوستی نمیتواند از مسیر سرنوشت ما عبور کند ، بدون این که برای همیشه اثری بر آن نگذارد.
دوست داشتن یک نفر یعنی دیدن معجزه ای که برای دیگران قابل مشاهده نیست.
ما از افراد نزدیک خود بیشتر از دیگران بی خبریم
کسی را که همیشه در کنارمان است ، دیگر اصلا نمیبینیم.
فرسوده مانده در صف دلگیر روزها، گویی برای مردن نوبت گرفتهایم…