جمله اعتراضی فریدون مشیری :

نه کسی منتظر است، نه کسی چشم به راه نه خیال گذر از کوچه‌ی ما دارد ماه بین...

تو، آسمان آبی آرام و روشنی من، چون کبوتری که پرم در هوای تو...

تو گذشتی و شب و روز گذشت آن زمان‌ها به امیدی که تو برخواهی گشت پای هر پنجره...

دیدی آن را که تو خواندی به جهان یارترین سینه را ساختی از عشقش سرشارترین آن که می‌گفت...

چشم هایت را می‌بوسم، میدانم هیچکس هیچگاه در هیچ لحظه ای از آفرینش آن چه را که من...

ما اگر ز خاطر خدا نرفته‌ایم پس چرا به داد ما نمی‌رسد!