جمله محمود درویش درباره آسیب :

آه از وطنی که در تنی است...

سلاحی برای کشتن به همراه داری؟ دلتنگی دارم، مرا می‌کشد...

سلام بر آن‌هایی که فراموش شده‌اند، اما هرگز نتوانسته‌اند فراموش کنند...

من از چشمان زیادی گذر کردم، اما فقط غرق چشمان تو شدم!

چه اشکالی دارد اگر بحث را ببازم و خنده‌اش را به دست آورم؟

ما به یکباره بزرگ شدیم، انگار آهسته بزرگ شدن بر ما حرام بود!