جمله اعتراضی محمود درویش :

من نمی‌توانم تو را فراموش کنم، نه به این دلیل که حافظه‌ای قوی دارم بلکه به این دلیل...

آه از وطنی که در تنی است...

سلاحی برای کشتن به همراه داری؟ دلتنگی دارم، مرا می‌کشد...

سلام بر آن‌هایی که فراموش شده‌اند، اما هرگز نتوانسته‌اند فراموش کنند...

من از چشمان زیادی گذر کردم، اما فقط غرق چشمان تو شدم!

چه اشکالی دارد اگر بحث را ببازم و خنده‌اش را به دست آورم؟