جمله علیرضا روشن درباره تنهایی :

من و یارم هیچ‌گاه هم دیگر را نخواهیم دید
او به باد پاییزی می‌ماند و من به برگی خشک
او باد است ، می‌آید و من برگم ، می‌روم!