جمله فرانتس کافکا درباره تردید :

چرا می‌کوشیم آدم ها را تغییر دهیم این درست نیست، آدم باید یا دیگران را همانطور که هستند...

من نمی‌توانم به تو بفهمانم، نمی‌توانم به کسی بفهمانم که در من چه می‌گذرد، من حتی نمی‌توانم آن...

دوستانم چشم های فوق العاده‌ای دارند، درخشش چشم های آن ها تنها روشنی سیاه چال زندگی من است...

اگر تناسخ ارواح وجود دارد من هنوز در مرحله‌ی اول هم نیستم، زندگی من درنگ و تردیدی پیش...

اگر غمگین مقابل تو بایستم و از غمم برایت بگویم تو چه می‌فهمی، همچنان که وقتی برای تو...

عزیز من هر چه باداباد، ما به دوست داشتن همدیگر ادامه می‌دهیم، مگر نه؟