جمله نصرت رحمانی درباره تنهایی :
هرگز نمیتوان گل زخم های خاطره ای را ز قلب کند
که در این سیاه قرن بی قلب زیستن
آسان تر است ز بی زخم زیستن
قرنی که قلب هر انسان چندیدن هزار بار کوچکتر است
از زخم های مزمن و رنجی که میکشد…
هرگز نمیتوان گل زخم های خاطره ای را ز قلب کند
که در این سیاه قرن بی قلب زیستن
آسان تر است ز بی زخم زیستن
قرنی که قلب هر انسان چندیدن هزار بار کوچکتر است
از زخم های مزمن و رنجی که میکشد…
فرسوده مانده در صف دلگیر روزها، گویی برای مردن نوبت گرفتهایم…