جمله علیرضا روشن درباره اجبار :

پلک بر پلک می‌فشاری و می‌دانی آن چه تمام می‌شود ، تویی و نه اندوه...

برق رفته است ، کبريت می‌کشم و شمع را روشن می‌کنم مبل و صندلی هستند ، ميز و...

اندوهگین نباش سرزمین من در شکاف زخم های تو بذر گل کاشته‌ام ، تو روزی سراسر گلستان خواهی...

به هر چه نمی‌خواستم رسیدم ، جز تو که می‌خواستمت...

از لیوان ها به لیوان شکسته فکر می‌کنی از آدم ها به کسی که از دست داده ای...

مادرت تو را می‌بیند ، خواهرت، پدرت، مردم غریبه ، هزار نفر تو را می‌بینند همه تو را...