جمله هوشنگ ابتهاج درباره سرزمین :

نگاهت می‌کنم خاموش و خاموشی زبان دارد زبان عاشقان چشم است و چشم از دل نشان دارد چه...

دردی‌ست چون خنجر یا خنجری چون درد، این من که در من پیوسته می‌گرید، در من کسی آهسته...

گر بگویم که تو در خون منی بهتان نیست!

زیر پای مرد چکمه پوش، چوبه‌های دار می‌روید، می‌شکوفد خون...

مرغ شب خوان که با دلم می‌خواند رفت و این آشیانه خالی ماند...

تا آینه رفتم که بگیرم خبر از خویش دیدم که در آن آینه هم جز تو کسی نیست...