جمله نادر ابراهیمی درباره آسیب :

پاره پارگی روح، بخیه ناپذیر است، مطلقا!

مرا تصديق کنی يا انکار، مرا سر آغازی بپنداری يا پايان، من در پايان پايان ها فرو نمی‌روم،...

من تسلیم این گردباد کوبنده ضد زندگی که اسمش را «زندگی روزمره» گذاشته‌اند نمی‌شوم...

عزیز من، اگر زاویه دیدمان نسبت به چیزی یکی نیست بگذار یکی نباشد، بگذار فرق داشته باشیم بگذار...

قلب، خاک خوبی دارد هر دانه که در آن بکاری از هر جنس از همان جنس صدها دانه...

قلب؟ راستش نمی‌دانم چیست، اما این را می‌دانم که فقط جای آدم های خیلی خوب است...