جمله مارسل پروست درباره آرزو :
آرزویم نه تنها دستیابی به تن او ، بلکه در آغوش گرفتن انسانی بود که درون او می زیست…
آرزویم نه تنها دستیابی به تن او ، بلکه در آغوش گرفتن انسانی بود که درون او می زیست…
فرسوده مانده در صف دلگیر روزها، گویی برای مردن نوبت گرفتهایم…